Ichchadhari Naag (rodzaj męski — naag, rodzaj żeński — naagin; liczba mnoga — naaga, spolszczenie: nagowie) to rodzaj zmiennokształtnej istoty. W swej naturalnej formie Ichchadhari Naaga przyjmują postać wielkich węży, przypominających kobry, o średnich rozmiarach od 9 do 12 metrów. Dzięki zdolności zmiany kształtu pozostają niemal nie do odróżnienia od ludzi, choć często zdradzają ich gadzie cechy wyglądu, jak i gadzia fizjologia: wężowy język i oczy, okular, widzenie w podczerwieni, reagowanie na ruch, gruczoły i zęby jadowe, kręgi szyjne z kapturem, stosunkowo słaby słuch oraz częściowa zmiennocieplność. Przypisuje się im związek z żywiołem wody oraz liczne niezwykłe moce.
Wedle indyjskich legend nagowie są rasą starszą od ludzi, która mimo swojej wyjątkowości przegrała w ewolucyjnym wyścigu z, o wiele lepiej przystosowanymi do zmian klimatu, ludźmi. Nieliczni przedstawiciele tej rasy nauczyli się żyć obok ludzi, agresywnie broniąc swoich terytoriów, lub korzystając ze zmiennokształtnych zdolności wymieszali się z ludzkimi społecznościami, co nie zawsze kończyło się najlepiej. W wielu lokalnych legendach pojawiają się także historię o dzieciach z mieszanych związków ludzi i nagów, które to miały odznaczać się wielką urodą, długowiecznością i mistycznymi mocami. Przez wieki nagowie byli zarówno obiektami strachu, jak i ofiarami ludzkiej chciwości i pogoni za niezwykłymi mocami. Są także źródłem licznych przesądów, jak i częścią istniejącego w Indiach kultu węży (jako istoty święte i starsza rasa będąca źródłem mistycznej wiedzy ludzkości).
Najbardziej charakterystyczną cechą nagów jest ich ekstremalna długowieczność, często identyfikowana wręcz z nieśmiertelnością. Choć nagowie są znacznie silniejsi i zdrowsi od ludzi, a także zdolni do niesamowitej regeneracji (potrafią zregenerować nawet utraconą kończynę), podlegają tym samym procesom, co ludzie — chorują (zwykle na typowo gadzie dolegliwości), starzeją się i są podatni na zranienia i urazy. Ich proces regeneracji, choć skuteczny, jest powolny i wymaga wiele czasu i spokoju. Regularnie zrzucają także skórę regenerując w ten sposób rany, pozbywając się blizn i odmładzając się. Pomimo odporności na większość ludzkich chorób i dolegliwości, są bardzo wrażliwi na wirusy atakujące gady, zwłaszcza te powodujące zapalenia płuc i nekrozę. Ponieważ nie potrzebują pożywiać się tak często jak ludzie i lepiej znoszą głodówki, wielu nagów ma tendencje do głodzenia się i anoreksji. Są bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia w wodzie, zwłaszcza zaś na te pochodzące z żelaza.
Choć niektóre legendy przypisują im nierealistyczne wręcz zdolności zmiany kształtu, w rzeczywistości przyjmują jedynie formy wielkich węży oraz istot przypominających ludzi. Zwykle są ekstremalnie ostrożni w zdradzaniu swojej prawdziwej natury. Zdradzają ją mimowolnie jedynie w trzech okolicznościach: podczas snu (tylko gdy czują się w pełni bezpiecznie), podczas stosunku seksualnego oraz pod wpływem określonych dźwięków (wibracji) obecnych w niektórych mantrach czy melodiach kojarzonych z zaklinaniem węży.
Nawet w swojej ludzkiej postaci posiadają typowo gadzie zmysły. Mają wyczulony węch i dodatkową umiejętność smakowania zapachów oraz wzrok skupiony na postrzeganiu ruchu oraz widzeniu w podczerwieni. Ich słuch jest stosunkowo słaby, skupiony bardziej na wyczuwaniu drgań i wibracji niż klasycznym słyszeniu dźwięków, co znacznie utrudnia im tradycyjną komunikację werbalną. Są częściowo zmiennocieplne i reagują na skrajne temperatury hibernacją. Posiadają ruchome zęby jadowe oraz znajdujące się na skroniach gruczoły jadowe. Są drapieżnikami, wedle niektórych legend przypisuje im się także polowania na ludzi i spożywanie ludzkiego mięsa, choć zdecydowana większość nagów nie jest agresywna i atakuje jedynie sprowokowana lub w obronie własnej. Wedle lokalnych przesądów nagowie zabijają — poprzez zatrute ukąszenie — jedynie ludzi złych lub chcących wyrządzić im krzywdę.
Ze względu na związek z żywiołem wody większość nagów zamieszkuje tereny blisko jezior, rzek, źródeł lub nawet wybrzeża mórz. Kochają bliskość natury i wykazują się wręcz obsesją na jej punkcie. Wedle legend jakiekolwiek zaśmiecanie czy niszczenie natury na terenach zamieszkiwanych przez nagów, może spotkać się z agresywną reakcją tych stworzeń. Ich związek z naturą jest tak silny, że okolica zamieszkiwana przez choćby jednego z nagów reaguje na stan fizyczny, psychiczny i emocjonalny tej istoty. Szczęśliwi nagowie mają sprowadzać piękną pogodę, urodzaj, dobre plony, płodność i zdrowie dla okolicznych ludzi i zwierząt, zaś ci nieszczęśliwi przynoszą lokalne kataklizmy — ulewy lub susze, podtopienia, nieurodzaj, choroby i bezpłodność. Bliskość żywiołu wody pozwala im także wedle woli kontrolować wodę, pogodę i naturę (związaną z żywiołem wody). W niektórych regionach Indii, ludzie do dziś składają nagom ofiary w zamian za deszcz, dobrze nawodnione plony lub czystą wodę.
Jako istoty obdarzone niezwykłymi mocami przypisuje im się zdolność spełniania życzeń (związanych z naturą, mocą i płodnością). Do najsłynniejszych błogosławieństw nagów należą: witalność i płodność, zdrowie i długowieczność, liczne potomstwo, bogactwo i dobrobyt, udane uprawy, zdrowie, płodność i długowieczność zwierząt domowych, ochrona przed żywiołem wody, utonięciem, ukąszeniami węży oraz trucizną. Są wspaniałymi uzdrowicielami, potrafią oddechem wypić truciznę z ciała zatrutej istoty, a ich krew jest uniwersalnym antidotum na ukąszenia węży i wszelkie trucizny.
Posiadają ograniczone zdolności telepatyczne pozwalające im wykrywać kłamstwa, intencje i stany emocjonalne ludzi, przez co mówi się, że pragnąc uzyskać błogosławieństwo nagów, należy robić to z absolutnie czystymi i szczerymi intencjami oraz uczuciem otwartości i miłości zarówno do istoty, którą prosi się o pomoc, jak i do świata natury. Przypisuje się im także pewne zdolności hipnozy i wpływania na umysł, choć ta zdolność wiąże się także z podatnością nagów na autohipnozę i wrażliwością na pewne dźwięki i częstotliwości, które potrafią wprowadzić ich w niechciany i niespodziewany trans. Słyną także z niesamowitej wiedzy o mistycyzmie, rytuałach, kierowaniu energiami i astrologii. Ich naturalna łatwość do zdobywania wiedzy i zgłębiania mistycznych nauk, sprawia, że często są uznawani za symbole wiedzy tajemnej i oświecenia.
Najbardziej unikalną cechą nagów, która niemal doprowadziła do całkowitego wymordowania ich rasy jest tworzenie tak zwanych naagmani nazywany wężowym klejnotem, kryształem lub diamentem lub nieco bardziej poetycko - perłą węża. Są to niezwykłe klejnoty, przypominające kryształy, powstające przy gruczołach jadowych nagów w powolnym procesie kojarzącym się z tworzeniem pereł. Gotowe kamienie często noszone są przez nagów na głowach (zwykle na czołach) i traktowane jako dodatkowe źródło mocy. Legendy o magicznych właściwościach tych klejnotów mówią o uzdrawianiu, leczeniu trucizn, a nawet możliwości przywrócenia życia świeżo zmarłej osobie, o ochronie przed wężami i żywiołem wody. Mówi się, że obdarza ludzi magicznymi mocami, zaś czarownikom i istotom biegle posługującym się magicznymi lub mistycznymi mocami - daje dziesięciokrotną moc, wiedzę, zdolności magiczne lub umysłowe. Pogoń za tym cudownym kamieniem doprowadziła do masowego zabijania i okaleczeń wielu nagów, jak i do jeszcze bardziej masowych śmierci ludzi — zabitych przez nagów broniących siebie i swoich terenów, lub mszczących się za pobratymców.
Charakter nagów pozostaje pewną zagadką. Uważa się ich za istoty bardzo groźne i niezbezpieczne, jak i mądre, uchudowione i opiekuńcze. Większość nagów jest nastawiona w pełni neutralnie zarówno do ludzi, jak i nie-ludzi, i nie wchodzą w jakiekolwiek konflikty dopóki pozostawia się ich w spokoju i okazuje im należny szacunek. Choć spokojni i ostrożni z natury, nagowie słyną z wybuchowego temperamentu i trudności z kontrolowaniem gniewu, co czyni ich śmiertelnie niebezpiecznymi. Uchodzą za bardzo mściwych, a z racji swojej długowieczności potrafią mścić się całymi pokoleniami. Z drugiej strony istnieje też wiele opowieści o ich ekstremalnej lojalności, również trwającej całymi pokoleniami.
Wedle indyjskich legend nagowie są rasą starszą od ludzi, która mimo swojej wyjątkowości przegrała w ewolucyjnym wyścigu z, o wiele lepiej przystosowanymi do zmian klimatu, ludźmi. Nieliczni przedstawiciele tej rasy nauczyli się żyć obok ludzi, agresywnie broniąc swoich terytoriów, lub korzystając ze zmiennokształtnych zdolności wymieszali się z ludzkimi społecznościami, co nie zawsze kończyło się najlepiej. W wielu lokalnych legendach pojawiają się także historię o dzieciach z mieszanych związków ludzi i nagów, które to miały odznaczać się wielką urodą, długowiecznością i mistycznymi mocami. Przez wieki nagowie byli zarówno obiektami strachu, jak i ofiarami ludzkiej chciwości i pogoni za niezwykłymi mocami. Są także źródłem licznych przesądów, jak i częścią istniejącego w Indiach kultu węży (jako istoty święte i starsza rasa będąca źródłem mistycznej wiedzy ludzkości).
Najbardziej charakterystyczną cechą nagów jest ich ekstremalna długowieczność, często identyfikowana wręcz z nieśmiertelnością. Choć nagowie są znacznie silniejsi i zdrowsi od ludzi, a także zdolni do niesamowitej regeneracji (potrafią zregenerować nawet utraconą kończynę), podlegają tym samym procesom, co ludzie — chorują (zwykle na typowo gadzie dolegliwości), starzeją się i są podatni na zranienia i urazy. Ich proces regeneracji, choć skuteczny, jest powolny i wymaga wiele czasu i spokoju. Regularnie zrzucają także skórę regenerując w ten sposób rany, pozbywając się blizn i odmładzając się. Pomimo odporności na większość ludzkich chorób i dolegliwości, są bardzo wrażliwi na wirusy atakujące gady, zwłaszcza te powodujące zapalenia płuc i nekrozę. Ponieważ nie potrzebują pożywiać się tak często jak ludzie i lepiej znoszą głodówki, wielu nagów ma tendencje do głodzenia się i anoreksji. Są bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia w wodzie, zwłaszcza zaś na te pochodzące z żelaza.
Choć niektóre legendy przypisują im nierealistyczne wręcz zdolności zmiany kształtu, w rzeczywistości przyjmują jedynie formy wielkich węży oraz istot przypominających ludzi. Zwykle są ekstremalnie ostrożni w zdradzaniu swojej prawdziwej natury. Zdradzają ją mimowolnie jedynie w trzech okolicznościach: podczas snu (tylko gdy czują się w pełni bezpiecznie), podczas stosunku seksualnego oraz pod wpływem określonych dźwięków (wibracji) obecnych w niektórych mantrach czy melodiach kojarzonych z zaklinaniem węży.
Nawet w swojej ludzkiej postaci posiadają typowo gadzie zmysły. Mają wyczulony węch i dodatkową umiejętność smakowania zapachów oraz wzrok skupiony na postrzeganiu ruchu oraz widzeniu w podczerwieni. Ich słuch jest stosunkowo słaby, skupiony bardziej na wyczuwaniu drgań i wibracji niż klasycznym słyszeniu dźwięków, co znacznie utrudnia im tradycyjną komunikację werbalną. Są częściowo zmiennocieplne i reagują na skrajne temperatury hibernacją. Posiadają ruchome zęby jadowe oraz znajdujące się na skroniach gruczoły jadowe. Są drapieżnikami, wedle niektórych legend przypisuje im się także polowania na ludzi i spożywanie ludzkiego mięsa, choć zdecydowana większość nagów nie jest agresywna i atakuje jedynie sprowokowana lub w obronie własnej. Wedle lokalnych przesądów nagowie zabijają — poprzez zatrute ukąszenie — jedynie ludzi złych lub chcących wyrządzić im krzywdę.
Ze względu na związek z żywiołem wody większość nagów zamieszkuje tereny blisko jezior, rzek, źródeł lub nawet wybrzeża mórz. Kochają bliskość natury i wykazują się wręcz obsesją na jej punkcie. Wedle legend jakiekolwiek zaśmiecanie czy niszczenie natury na terenach zamieszkiwanych przez nagów, może spotkać się z agresywną reakcją tych stworzeń. Ich związek z naturą jest tak silny, że okolica zamieszkiwana przez choćby jednego z nagów reaguje na stan fizyczny, psychiczny i emocjonalny tej istoty. Szczęśliwi nagowie mają sprowadzać piękną pogodę, urodzaj, dobre plony, płodność i zdrowie dla okolicznych ludzi i zwierząt, zaś ci nieszczęśliwi przynoszą lokalne kataklizmy — ulewy lub susze, podtopienia, nieurodzaj, choroby i bezpłodność. Bliskość żywiołu wody pozwala im także wedle woli kontrolować wodę, pogodę i naturę (związaną z żywiołem wody). W niektórych regionach Indii, ludzie do dziś składają nagom ofiary w zamian za deszcz, dobrze nawodnione plony lub czystą wodę.
Jako istoty obdarzone niezwykłymi mocami przypisuje im się zdolność spełniania życzeń (związanych z naturą, mocą i płodnością). Do najsłynniejszych błogosławieństw nagów należą: witalność i płodność, zdrowie i długowieczność, liczne potomstwo, bogactwo i dobrobyt, udane uprawy, zdrowie, płodność i długowieczność zwierząt domowych, ochrona przed żywiołem wody, utonięciem, ukąszeniami węży oraz trucizną. Są wspaniałymi uzdrowicielami, potrafią oddechem wypić truciznę z ciała zatrutej istoty, a ich krew jest uniwersalnym antidotum na ukąszenia węży i wszelkie trucizny.
Posiadają ograniczone zdolności telepatyczne pozwalające im wykrywać kłamstwa, intencje i stany emocjonalne ludzi, przez co mówi się, że pragnąc uzyskać błogosławieństwo nagów, należy robić to z absolutnie czystymi i szczerymi intencjami oraz uczuciem otwartości i miłości zarówno do istoty, którą prosi się o pomoc, jak i do świata natury. Przypisuje się im także pewne zdolności hipnozy i wpływania na umysł, choć ta zdolność wiąże się także z podatnością nagów na autohipnozę i wrażliwością na pewne dźwięki i częstotliwości, które potrafią wprowadzić ich w niechciany i niespodziewany trans. Słyną także z niesamowitej wiedzy o mistycyzmie, rytuałach, kierowaniu energiami i astrologii. Ich naturalna łatwość do zdobywania wiedzy i zgłębiania mistycznych nauk, sprawia, że często są uznawani za symbole wiedzy tajemnej i oświecenia.
Najbardziej unikalną cechą nagów, która niemal doprowadziła do całkowitego wymordowania ich rasy jest tworzenie tak zwanych naagmani nazywany wężowym klejnotem, kryształem lub diamentem lub nieco bardziej poetycko - perłą węża. Są to niezwykłe klejnoty, przypominające kryształy, powstające przy gruczołach jadowych nagów w powolnym procesie kojarzącym się z tworzeniem pereł. Gotowe kamienie często noszone są przez nagów na głowach (zwykle na czołach) i traktowane jako dodatkowe źródło mocy. Legendy o magicznych właściwościach tych klejnotów mówią o uzdrawianiu, leczeniu trucizn, a nawet możliwości przywrócenia życia świeżo zmarłej osobie, o ochronie przed wężami i żywiołem wody. Mówi się, że obdarza ludzi magicznymi mocami, zaś czarownikom i istotom biegle posługującym się magicznymi lub mistycznymi mocami - daje dziesięciokrotną moc, wiedzę, zdolności magiczne lub umysłowe. Pogoń za tym cudownym kamieniem doprowadziła do masowego zabijania i okaleczeń wielu nagów, jak i do jeszcze bardziej masowych śmierci ludzi — zabitych przez nagów broniących siebie i swoich terenów, lub mszczących się za pobratymców.
Charakter nagów pozostaje pewną zagadką. Uważa się ich za istoty bardzo groźne i niezbezpieczne, jak i mądre, uchudowione i opiekuńcze. Większość nagów jest nastawiona w pełni neutralnie zarówno do ludzi, jak i nie-ludzi, i nie wchodzą w jakiekolwiek konflikty dopóki pozostawia się ich w spokoju i okazuje im należny szacunek. Choć spokojni i ostrożni z natury, nagowie słyną z wybuchowego temperamentu i trudności z kontrolowaniem gniewu, co czyni ich śmiertelnie niebezpiecznymi. Uchodzą za bardzo mściwych, a z racji swojej długowieczności potrafią mścić się całymi pokoleniami. Z drugiej strony istnieje też wiele opowieści o ich ekstremalnej lojalności, również trwającej całymi pokoleniami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz